In zijn bekende roman 'Bel-Ami' beschrijft Guy de Maupassant in een sombere directe stijl het leven van Georges Duroy, een zoon van een herbergier uit de omgeving van Rouaan, die zijn eindexamen middelbare school niet kan afleggen en als militair naar Algerije gaat. Door Vrouwe Fortuna aanvankelijk weinig bemind, weet hij na zijn terugkeer in Parijs, door zijn handigheid, ja bijna gewetenloosheid, een hoge positie in de Franse hoofdstad te verwerven en de bekoorlijke dochter van een schatrijke bankier te huwen. Wat is de kracht van deze Bel-Ami? Wat stelt hem in staat met de mensen te spelen en hun liefde en vriendschap ten eigen bate aan te wenden? Is het misschien omdat hij zo intens weet te genieten van datgene, wat hij als geluk ziet en waarnaar hij met alle middelen streeft?