Het liefdeleven van madame du Barry is het dagboek van deze tweede 'maîtraisse en titre', die na madame du Pompadour gedurende een deel van haar leven de 'ongekroonde koningin' van Frankrijk zou zijn. Het geeft ons een duidelijk inzicht van de verdorvenheid en intriguegeest van het Hof van die tijd, die  met onafwentbare zekerheid tot de grote revolutie moesten voeren. Zij vertelt van haar jeugd, die zij aanvankelijk als Jeanne Vaubernier te Vaucouleurs doorbracht en hoe zij later te Parijs door haar ijdelheid zich liet afglijden in een 'gemakkelijk' leven, gefêteerd als zij overal was door haar bijzondere schoonheid én door haar vriendelijke, goedhartige aard. Want het is, zoals dr. Fisher in zijn voorwoord zegt, onmogelijk na lezing van dit dagboek anders dan ergens bewondering voor haar te hebben. Al was zij zeer vrij op het punt van de sexuele moraal, bezondigde zij zich nooit aan ruwheid en zij heeft zelfs grote moed getoond door tijdens de omwenteling de leden der koninklijke famile met gevaar voor haar leven te helpen. Uit de aard der zaak bevat het veel geschiedkundige gegevens, die ons het beeld van die tijd verduidelijken. En toch -ondanks het inzicht, wat deze vrouw zelf ongetwijfeld had- was zij niet 'klaar gekomen', getuige haar laatste woorden tot de beul, die het vonnis aan haar voltrok: "encore un moment, monsieur, je vous en prie".  Een boek, dat voor iedereen interessant is, niet slechts voor de liefhebber van geschiedkundige romans!