Dat wijdlopigheid een onveranderlijk kenmerk is van Russische romans wordt gelogenstraft door een boek als De kapiteinsdochter van Poesjkin uit 1830. Een roman met veel actie, sec en bondig beschreven. Het heeft een nogal onwaarschijnlijk plot, maar dat stoort niet omdat Poesjkin het allemaal zo leuk en ironisch weet te vertellen. Het verhaal speelt rond 1770 in Oost-Rusland. dat in die tijd in vuur en vlam stond. Bij toeval komt een Russische officier terecht in een door opstandelingen ingenomen vesting, waar zijn garnizoenscommandant en diens dochter gevangen worden gehouden. Poegatsjov, de rebellenleider, spaart het leven van de officier die vervolgens een poging onderneemt om de dochter van de commandant, op wie hij uiteraard verliefd is, te bevrijden. En dat allemaal in minder dan tweehonderd bladzijden!