Olenin, de zoon van 'n landheer, is het society leven moe geworden en laat zich als vaandrig bij een regiment in de Kaukasus inlijven. Vol goede moed vertrekt hij naar zijn standplaats, een dorpje met eenvoudige natuurmensen. Het ongekunstelde leven dier mensen bevalt hem, herstelt zijn evenwicht en met een gevoel van dankbaarheid prijst hij zijn besluit. Hij jaagt veel met een oude Kozak 'oom Jerosjka' een vrijbuiter van de ergste soort. Hij is zo gelukkig dat hij zijn hele leven daar wenst te blijven. Zijn rust wordt echter verstoord, door de dochter van zijn hospes die met de kozak Loekasjka verloofd is. Na veel gewetensbezwaren maakt hij haar toch het hof en zij beantwoord zijn liefde. Als een vijandige stam het dorp in opschudding brengt en het tot een gevecht komt, wordt Loekasjka gewond en Olenin smadelijk afgewezen. Hem blijft niets over dan terug te keren. Het ingewikkelde zieleleven van Olenin tegenover dat van de natuurlijke eenvoud der Kozakken behandelt Tolstoj in "De Kozakken" op zijn bekende manier.